වසාගෙන ඉමි නෙත් කෙවෙනි යට
හංගගෙන හදවත හොරෙන්
පංගුවක් ඉතිහාසෙ වත ගොත
වංගුවක් ගෙන කඳුළකින්
පස්ස හැරි හැරි බලා යන්නට
මුවා වී කන්තෝරුවෙන්
පැය ගණන් මං බලන් උන්නා
තත්පරත් ගැන ගැන හිතින්...
මේ ළඟ දි නුඹේ අකුරු මිණිකැට
හමුවුණා ගෙයි පතලකින්
තැනින් තැන කහ ගැහිලා තිබුණා
දියවෙලා ගිය සෙනෙහසින්
අරන් දෝතට අැරලා බැලුවා
සන්නසේ දොරගුළු ඉතින්
කළුවරේ හිත ගණන් හැදුවා
අැවිලිලා ගිය මතකයන්...
No comments:
Post a Comment