පාළු සුයාමය
මේ රෑ හීතලට
පොරවගෙන අපේ මතක
ගුලි වෙලා නිදියද්දි
අැහැරෙන්නේ ම නුඹ
තිගැස්සී අපේ පෙම
සොයනවා තව ම
හිටි හැටියේ මැකී ගිය
හීනයක සේයාව
රෑබදුල්ලන් හඬන
මේ පාළු සුයාමය
රිදුම වුව මනරම් ව
පාරවයි අතීතය
නොනිදා කොහොම ඉන්නද
අැස් කෙවෙනි කකියන විට
තනිවෙන්න දෙන්ට බෑ
අරුණලු හිනැහෙන හෙටට...
No comments:
Post a Comment