Sunday, February 18, 2018

කතා

- බ්රේකින් නිව්ස් විත් බ්රෝකන් හාර්ට් -

අැක්සිඩන්ට් එකක්. ගිනි දැල් බදාගෙන දුම් වළලු අහසට දුවයි. තාප්පයක් කුඩු. වාහනේ අළු. වට පිටේ ප්‍රේක්ෂකයෝ ගොන්නක්. කටවල් වහගෙන අැස් ගෙඩි උලුප්පා ගෙන. මොහොතක් ගෙවෙයි. පොලීසිය වටලයි. හමුදාව ගිනි නිවයි.

උෟ හම්බයෙක් ලු බං.

අපෝ ඔ්කුන් මැරෙන එකමයි හොඳ.

අනේ ඔව් මුන් හිටියොත් කොටින්ට වඩා හපන්.

වටපිටෙන් ජාත්‍යාලයෙන් පිරි රුදු වදන් ඉගිලෙයි. මාධ්‍ය අායතන අැවිලෙන ගින්නට පිදුරු දමන්නට පැමිණ අැත.

ඔබ හිටිය ද මේ අනතුර වෙන වෙලාවේ ? මොකද්ද මේ වුණේ?

අනේ නෑ මහත්තයෝ අපි අාවේ දුම් දාද්දි මොකද්ද මේ ගින්න කියලා බලන්න.

කිසිවෙකු අනතුර ගැන වගක් දන්නේ නැතිය.

නින්ද ගිහින් කියලයි කියන්නෙ.

මිනිය අඳුනගෙන ලු.

මිනිහා රගර් ගහන බුවෙක් ලු නේ.

ඔව් ළමයි දෙන්නෙකුත් ඉන්නවා ලු.

පව් වැඩේ ළමයි, ගෑනු.

පිස්සු ද බං. ඔය හම්බයෝ මේ රටෙන් චුත වෙන තරමට හොඳයි.

යකෝ මේක බෞද්ධ රටක්. එ්ක මතක තියා ගනින්.

ඔව්, කොච්චර අමාරුවෙන් ද තිස් වසරක යුද්ධය නිමා කළේ. එතුමන් ට පින් සිද්ධ වෙන්න අපි අද පාරේ බැහැලා යනවා.

එ්ක අැත්ත.

හ්ම්ම්... මං යනවා බං. ඔ්වා ගැන කතා කරන්න ගියොත් උඹලා මිනී මරුවෝ ගානට වැටිලයි නවතින්නේ.

අනේ පලයං බං යන්න.

උඹලා මේ සහජීවනයක් ඉස්සරහට දා ගෙන බම්බුවක් කියනවා.

මුන් වගේ උනුත් මේ රටේ ඉඳලා වැඩක් නෑ බං.

ඔව් බං. උඹලා වගේ සත්තු එක්ක මිනිස්සුන්ට වාසය කරන්න අමාරුයි මේ දූපතේ.

අඩෝ මේ... යාළුවා කියලා බලන්නෙ නෑ. යකෝ මේක සිංහල අපේ රට.

දේශද්‍රෝහියෝ බං මුන්. මුන්ට රට ගැන කැක්කුමක් නෑ.

වටපිටේ සීරුවට යන ගැටුමක් නැංගුරම් ලා ගෙන ය. උණුසුම් ය. දිය යටින් ගින්දර දළුලයි. වචන පොරබඳියි.

අපි එක්ක ඉන්නෙ සර්පයෝ මැණික. උන්ගේ විස දළ මං අදයි දැක්කේ.

මං ඔයාට කියලා තියෙනවානේ අයියේ. මිනිස්සු හැමෝම එක වගේ නෑ.

නෑ මැණික, මෙහෙ මිනිස්සු නෑ. සත්තුන්ට සමාන කරන එකත් අසාධාරණයි.

ඔව්, සත්තුන්ට ඔය ලේබල් නෑනේ අයියේ.

එ් මනුස්සයගේ ගෑනිගේ, ළමයිගේ ජීවිතේ ට එකතු වුණේ සදාකාල්ක කඳුළු කියලා අැයි මැණික උන්ට නොතේරෙන්නෙ?

මට තේරෙනවා අයියේ.

ඔයාට තේරුණාට උන්ට තේරෙන්නෙ නෑනේ මැණික. එ් වගේ වාහනයක් තාප්පයක හැප්පිලා ගිනි ගන්න කිසිම හේතුවක් නෑ.

අනේ මගේ රත්තරං අයියේ ඔයා ඔ්වා කතා කරන්න යන්නෙපා. දන්නවානේ උන්ගේ හැටි. අයියවත් උස්සයි. මට අයියව නැති කරගන්න බෑ.

ඔච්චර අාත්මාර්ථකාමී වෙන්නෙපා මැණික ඔයා. හෙට මට ඔ්ක වුණත් ඔයාටත් උරුම වෙන්නෙ අර ගෑනිට සිද්ධ වෙච්ච දේ ම යි. මගේ ළමයින්ටත් වෙන්නෙත් සදාකාලික කඳුළු එක්ක හිනාවක් මවාගෙන ඉන්නයි.

හ්ම්ම්...

මේක දැන් හුස්ම ගන්න සුදුසු දූපතක් නෙවෙයි මැණික. මට නම් දැන් මේ මඟුලේ ඉන්න අප්පිරියයි. අැත්තට ම මේක බිලී ගන්න සුළි තියෙන සයුරකින් වටවෙච්ච ඔක්ෂිජන් අඩු දූපතක්.

හ්ම්ම්...

ඔයත් උන් වගේ ම හ්ම්ම් ගගා ඉන්න.

ඉතිං මං මොනා කියන්න ද අයියේ. මට ඔයාවයි වටින්නෙ. එච්චරයි.

මං කියලා නොහිතා. අපි කියලා හිතන්න. ඔය මට තියෙන අාදරෙන් ඩිංගිත්තක් හරි මේ සමාජයටත් තිබ්බා නම් තමයි අපේ අාදරේ මේ දූපතෙන් එහාට යන්නෙ.

මං  ද පලි දැන්?

නෑ නංගි. ඔයාට වගේ ම මේ දූපතේ ජීවින්ට නොතේරෙන දේත් ඔ්කමයි.

අපි දැන් ඔය ගැන කතා නොකර ඉමු අයියේ.

ඔව් ඔයා හරි. මේ දූපතේ හුඟක් දේවල් කතා නොකරන ගොළු අවකාශයක වැළලිලා හමාරයි. එ්වා ගොඩ දාද්දි ඊටත් වඩා තව බොහෝ දේ වැළලුණා. මේක මුහුදට වඩා කඳුළු වලින් වටවෙච්ච හිනා සාගරයක් මැණික.

අපි දැන් යමු. දැන් ඔය අැති බිව්වා.

No comments:

Post a Comment