කවි

නාය ගිය කඳු මුඳුන්
අහස දෙස බල බලා
හූල්ලනු දුටුවා ද ?
තෙත් වෙච්ච අැස්වලින්...

කවි

වසාගෙන ඉමි නෙත් කෙවෙනි යට
හංගගෙන හදවත හොරෙන්
පංගුවක් ඉතිහාසෙ වත ගොත
වංගුවක් ගෙන කඳුළකින්
පස්ස හැරි හැරි බලා යන්නට
මුවා වී කන්තෝරුවෙන්
පැය ගණන් මං බලන් උන්නා
තත්පරත් ගැන ගැන හිතින්...

මේ ළඟ දි නුඹේ අකුරු මිණිකැට
හමුවුණා ගෙයි පතලකින්
තැනින් තැන කහ ගැහිලා තිබුණා
දියවෙලා ගිය සෙනෙහසින්
අරන් දෝතට අැරලා බැලුවා
සන්නසේ දොරගුළු ඉතින්
කළුවරේ හිත ගණන් හැදුවා
අැවිලිලා ගිය මතකයන්...

විවිධ

ප්‍රේමය ඉපදෙන්නෙ වැලන්ටයින් දවසට විතර ම ද ?

අද වෙද්දි ප්‍රේමයත් විලාසිතාවක් වෙලා. අැත්තට ම අපි ජීවත් වෙන මේ මොහොතේ ප්‍රේමය, අාදරය විතැන් වන්නේ කුමන දිශානතියක ට දැයි විමසිය යුතු ම කාරණාවක්.
අපිට ප්‍රේමය යනු මෙයයි යන්න නිර්වචන සපයන්න අපහසුයි. ප්‍රේමය කියන්නෙ හුදෙක් ම විරුද්ධ ලිංගික අාකර්ෂණය ට එහා ගිය මානව හැඟීමක්. එය කිසිඳු සීමාවකින් සිතියම් ගත කරන්න බැරි බැඳීමක්. සමහරු විවාහය කියන නෙෙතික පවරාගැනීමේ කාර්යයෙහි ප්‍රාථමික අවධිය 'ප්‍රේමය' යැයි හඳුනාගෙන තිබීම ම ඛේදවාචකයක්. අැත්තට ම ප්‍රේමය සංස්කෘතික රාමුවක ට කොටු කළ හැකි ද?

" ප්‍රේමය ලොව හැමතැන ම අැති... හැම දෙනට ම හමුවෙලා අැති... එනමුදු ප්‍රේමය කිමැයි කියා... හඳුනාගත් කිසි කෙනෙකු නැති "

ඔව් අැත්තට ම අපි ප්‍රේමය හඳුනාගෙන නෑ. දැන් කොල්ලෙක් කෙල්ලෙක් එක්ක , කෙල්ලෙක් කොල්ලෙක් එක්ක සබඳතාවයක් ගොඩනැඟෙන්නේ බොහෝ දුරට මේ තරඟකාරි සමාජ ෆැන්ටසිය අැතුලේ අනෙකාට දෙවැනි වෙන්න බැරි කමට. ඊට පස්සේ එ් අාදරය ප්‍රදර්ශනාත්මක ප්‍රකාශනයක් විදියට සමාජයට ප්‍රක්ෂේපනය කරනවා. එතන දී ලබන තෘප්තිය ඔවුන් ප්‍රේමය යැයි අර්ථකථනය කරගන්නවා. හිත් අමනාපකම් වුණ වහා ම අත්පය කපා ගන්නවා, පැනඩෝල් බොනවා. සබඳතාවය ට තිත තැබැණු විටෙක වහ බොනවා, ගෙල වැළ ලා ගන්නවා, කෝච්චියට පයිනවා. තව තව දේවලුත් වෙනවා. එ්වා අපි දන්න කියන ප්‍රසිද්ධ රහස් මේ දුපතේ සිද්ධවෙන.

ප්‍රේමය හා රාගය :

ප්‍රේමයක් පවතින්න රාගයත් යම් තරමකට ඉවහල් වෙනවා. සංස්කෘතික රාමුවෙන් එහාට හෘද සාක්ෂියෙන් විමසුවහොත් අපට එය වැටහේවි. නමුදු දැන් ඉන්න හුඟක් අය "ලව්" / "සෙක්ස්" පටලවාගෙන තිබීමයි ගැටලුව. එ්ක මේ හැම පාර්ශවයක ට ම පොදුයි. සිතින් පමණක් අාදරය කරන අයත්, ගතින් විතරක් අාදරය කරන අයත්, සිතින් ගතින් දෙකෙන් ම අාදරය කරන අයත් අපට මේ සමාජය දෙස විපරම් කළහොත් හඳුනාගන්න අපහසු නෑ. එ්ත් ප්‍රේමය කියන හැඟීම ඔය කාරණාවේ දී කොතෙක් දුරට විකාශනය වෙනවා ද යන්න අවබෝධ කරගත යුතුයි. එය එකිනෙකාට සාපේක්ෂයි.

ප්‍රේමය කියන්නෙ පෙම්වතෙකු පෙම්වතියක අතර අැතිවන හැඟීමක් විතර ම ද?

ප්‍රේමය කියන්නෙ එතැනට සීමා කළ නොහැකි හැඟීමක්. බැඳීමක්. පෙම්වතෙකු පෙම්වතියක අතර, දරුවෙකු දෙමාපියන් අතර, මිනිසෙකු සොබාදහම අතර, මිනිසා සහ සෞන්දර්යය අතර, මිනිසුන් මිනිසුන් අතර වැනි පුළුල් පරාසයක ප්‍රේමය විහිදෙනවා. නමුත් නූතනයේ මිනිසුන් එතරම් ප්‍රේමණීය දැයි ප්‍රශ්නාර්ථයක්. එයට මේ මොහොතේ පවතින දේශපාලනික, සමාජයීය හා අාර්ථික සිද්ධීන් සාක්ෂි සපයමින් ඉන්නවා.

අනෙක් ලේබල් ගලවලා දාලා "ප්‍රේමය" අපේ අාගම කරගත්ත දවසක "ප්‍රේමණීය මිනිසුන්" මේ මහ පොළොවේ ඉපදේවි.

කතා

- බ්රේකින් නිව්ස් විත් බ්රෝකන් හාර්ට් -

අැක්සිඩන්ට් එකක්. ගිනි දැල් බදාගෙන දුම් වළලු අහසට දුවයි. තාප්පයක් කුඩු. වාහනේ අළු. වට පිටේ ප්‍රේක්ෂකයෝ ගොන්නක්. කටවල් වහගෙන අැස් ගෙඩි උලුප්පා ගෙන. මොහොතක් ගෙවෙයි. පොලීසිය වටලයි. හමුදාව ගිනි නිවයි.

උෟ හම්බයෙක් ලු බං.

අපෝ ඔ්කුන් මැරෙන එකමයි හොඳ.

අනේ ඔව් මුන් හිටියොත් කොටින්ට වඩා හපන්.

වටපිටෙන් ජාත්‍යාලයෙන් පිරි රුදු වදන් ඉගිලෙයි. මාධ්‍ය අායතන අැවිලෙන ගින්නට පිදුරු දමන්නට පැමිණ අැත.

ඔබ හිටිය ද මේ අනතුර වෙන වෙලාවේ ? මොකද්ද මේ වුණේ?

අනේ නෑ මහත්තයෝ අපි අාවේ දුම් දාද්දි මොකද්ද මේ ගින්න කියලා බලන්න.

කිසිවෙකු අනතුර ගැන වගක් දන්නේ නැතිය.

නින්ද ගිහින් කියලයි කියන්නෙ.

මිනිය අඳුනගෙන ලු.

මිනිහා රගර් ගහන බුවෙක් ලු නේ.

ඔව් ළමයි දෙන්නෙකුත් ඉන්නවා ලු.

පව් වැඩේ ළමයි, ගෑනු.

පිස්සු ද බං. ඔය හම්බයෝ මේ රටෙන් චුත වෙන තරමට හොඳයි.

යකෝ මේක බෞද්ධ රටක්. එ්ක මතක තියා ගනින්.

ඔව්, කොච්චර අමාරුවෙන් ද තිස් වසරක යුද්ධය නිමා කළේ. එතුමන් ට පින් සිද්ධ වෙන්න අපි අද පාරේ බැහැලා යනවා.

එ්ක අැත්ත.

හ්ම්ම්... මං යනවා බං. ඔ්වා ගැන කතා කරන්න ගියොත් උඹලා මිනී මරුවෝ ගානට වැටිලයි නවතින්නේ.

අනේ පලයං බං යන්න.

උඹලා මේ සහජීවනයක් ඉස්සරහට දා ගෙන බම්බුවක් කියනවා.

මුන් වගේ උනුත් මේ රටේ ඉඳලා වැඩක් නෑ බං.

ඔව් බං. උඹලා වගේ සත්තු එක්ක මිනිස්සුන්ට වාසය කරන්න අමාරුයි මේ දූපතේ.

අඩෝ මේ... යාළුවා කියලා බලන්නෙ නෑ. යකෝ මේක සිංහල අපේ රට.

දේශද්‍රෝහියෝ බං මුන්. මුන්ට රට ගැන කැක්කුමක් නෑ.

වටපිටේ සීරුවට යන ගැටුමක් නැංගුරම් ලා ගෙන ය. උණුසුම් ය. දිය යටින් ගින්දර දළුලයි. වචන පොරබඳියි.

අපි එක්ක ඉන්නෙ සර්පයෝ මැණික. උන්ගේ විස දළ මං අදයි දැක්කේ.

මං ඔයාට කියලා තියෙනවානේ අයියේ. මිනිස්සු හැමෝම එක වගේ නෑ.

නෑ මැණික, මෙහෙ මිනිස්සු නෑ. සත්තුන්ට සමාන කරන එකත් අසාධාරණයි.

ඔව්, සත්තුන්ට ඔය ලේබල් නෑනේ අයියේ.

එ් මනුස්සයගේ ගෑනිගේ, ළමයිගේ ජීවිතේ ට එකතු වුණේ සදාකාල්ක කඳුළු කියලා අැයි මැණික උන්ට නොතේරෙන්නෙ?

මට තේරෙනවා අයියේ.

ඔයාට තේරුණාට උන්ට තේරෙන්නෙ නෑනේ මැණික. එ් වගේ වාහනයක් තාප්පයක හැප්පිලා ගිනි ගන්න කිසිම හේතුවක් නෑ.

අනේ මගේ රත්තරං අයියේ ඔයා ඔ්වා කතා කරන්න යන්නෙපා. දන්නවානේ උන්ගේ හැටි. අයියවත් උස්සයි. මට අයියව නැති කරගන්න බෑ.

ඔච්චර අාත්මාර්ථකාමී වෙන්නෙපා මැණික ඔයා. හෙට මට ඔ්ක වුණත් ඔයාටත් උරුම වෙන්නෙ අර ගෑනිට සිද්ධ වෙච්ච දේ ම යි. මගේ ළමයින්ටත් වෙන්නෙත් සදාකාලික කඳුළු එක්ක හිනාවක් මවාගෙන ඉන්නයි.

හ්ම්ම්...

මේක දැන් හුස්ම ගන්න සුදුසු දූපතක් නෙවෙයි මැණික. මට නම් දැන් මේ මඟුලේ ඉන්න අප්පිරියයි. අැත්තට ම මේක බිලී ගන්න සුළි තියෙන සයුරකින් වටවෙච්ච ඔක්ෂිජන් අඩු දූපතක්.

හ්ම්ම්...

ඔයත් උන් වගේ ම හ්ම්ම් ගගා ඉන්න.

ඉතිං මං මොනා කියන්න ද අයියේ. මට ඔයාවයි වටින්නෙ. එච්චරයි.

මං කියලා නොහිතා. අපි කියලා හිතන්න. ඔය මට තියෙන අාදරෙන් ඩිංගිත්තක් හරි මේ සමාජයටත් තිබ්බා නම් තමයි අපේ අාදරේ මේ දූපතෙන් එහාට යන්නෙ.

මං  ද පලි දැන්?

නෑ නංගි. ඔයාට වගේ ම මේ දූපතේ ජීවින්ට නොතේරෙන දේත් ඔ්කමයි.

අපි දැන් ඔය ගැන කතා නොකර ඉමු අයියේ.

ඔව් ඔයා හරි. මේ දූපතේ හුඟක් දේවල් කතා නොකරන ගොළු අවකාශයක වැළලිලා හමාරයි. එ්වා ගොඩ දාද්දි ඊටත් වඩා තව බොහෝ දේ වැළලුණා. මේක මුහුදට වඩා කඳුළු වලින් වටවෙච්ච හිනා සාගරයක් මැණික.

අපි දැන් යමු. දැන් ඔය අැති බිව්වා.

කවි

පාළු සුයාමය

මේ රෑ හීතලට
පොරවගෙන අපේ මතක
ගුලි වෙලා නිදියද්දි
අැහැරෙන්නේ ම නුඹ

තිගැස්සී අපේ පෙම
සොයනවා තව ම
හිටි හැටියේ මැකී ගිය
හීනයක සේයාව

රෑබදුල්ලන් හඬන
මේ පාළු සුයාමය
රිදුම වුව මනරම් ව
පාරවයි අතීතය

නොනිදා කොහොම ඉන්නද
අැස් කෙවෙනි කකියන විට
තනිවෙන්න දෙන්ට බෑ
අරුණලු හිනැහෙන හෙටට...

කවි

පහළොස්වක රැයක...

තබන්න ට හාදුවක්
අන්සතු මලක කොපුලත
අවසර නැද්ද ?
දුර ඉන්න සමනල හිතකට

සඳ වඩින සඳ අහසට
තරු පොකුරු අැවිටිලි කරාවි ද ?
වළාකුළු බැමි කඩාගෙන
යමුද අපි සමනල වසන්තෙට

සංසාර සෙවනැල්ල ඔස්සේ
නුඹ සහ මම,
වස්සාන සිහිනයට පිවිසෙමු ද
පහළොස්වක රැයක...