අඳුරෙදි හිනැහෙන තරු ඇස්
අඬන්නෙ තනියෙම මහ දවල්
රැයේ පිබිදෙන කඩොපුල්
දන්නවා ඒ හැම රහස්
පරවෙනා හැම මලක් යට
ඇහැරිලා තිබුණු සුවඳක් ඇත
මත්වෙනා හැම තොලක් මත
ලුණු රහක මතකයක් ඇත
සඳට අවනඩු කියා ඵලක් නැත
තෙහෙට්ටුය හැම රෑ ම ගත සිත
ඉර තලන කොට අද-හෙට
වමත් දකුණත් හැරෙයි උතුරට
හබලක් නැතුව ඔරුවකට
පාවෙන්න වාරු කොයින්ද?
ටොන් ගණන් බර නැව්වලට
හිතක් පපුවක් කොයින්ද?
ඊසාන දෙසින් හමා එන
සැඩ පරුෂ මාරුතය
වැලමිට වංගුවක් ගෙන
හැප්පෙනව සියොළඟ ම
මේ වගේ කොදෙව්වක
නොමැරී මැරෙන හිත්
නැංගුරම් ලා නොතබා ම තිත්
ඉවසන එක ම අරුමය...
No comments:
Post a Comment